Camino Etiquette – Deel 3

Vandaag ronden we deze serie af met de laatste hints over hoe je een beter mens kan worden, of blijven :-).  Niet alleen op de Camino want de Camino is tenslotte een mooie analogie voor het leven! Genoeg stof dit keer om het in twee delen te doen maar we vonden 3 delen over Camino Etiquette wel welletjes. Hij is dus dit keer extra lang maar de meeste van jullie vinden dat niet erg heb ik begrepen :-).

 “Sharing is caring” zeggen ze in het Engels. Een rijmende vrije vertaling die wel leuk klinkt in het Nederlands is dan “Delen is helen” :-). Er kan veel gedeeld worden als we ons eigen ik-je even op de tweede plaats zetten: eten, ruimte, het waslijntje, maar ook wat minder tastbare dingen zoals bijvoorbeeld ‘luisteren’. Eerst luister ik naar jou en daarna luister jij naar mijn verhaal. Het is zo’n fijn gevoel om gehoord te worden. De enige manier om dat gevoel te delen is om zelf ook regelmatig te luisteren naar wat een ander je te vertellen heeft.

Lang niet iedereen herkent situaties waarin ‘delen’ een rol kan spelen. Als je daar moeite mee hebt, vraag jezelf dan regelmatig af of er op dat moment iets is wat je met een ander zou kunnen delen. Wees aardig voor een ander en je zal daar veel voor terug krijgen.

Heb respect voor de oudere of zieke pilgrim: bied je onderste stapelbed aan, bied je eten aan, bied het dragen van hun rugzak aan.

Van een ander genre; voel je welkom maar respecteer de gastvrijheid. Loop niet rond of je thuis bent waar je met niemand rekening hoeft te houden. Rondlopen in je blote kont waar anderen bij zijn is niet voor iedereen even prettig (en dat hangt niet alleen van jouw kont af). In je neus peuteren is geen prettig gezicht (nooit). Je neus luid en duidelijk ophalen en de verkregen inhoud op de grond spuwen is ronduit walgelijk. Denk er aan: je bent niet alleen.

Wie het eerst komt, het eerst maalt luidt het gezegde. Dit is zeker waar in de gemeentelijke albergues. Maar om bij binnenkomst meteen de enige stoel, het laatste bord en die ene deken op te eisen omdat je de eerste was is het andere uiterste. Wees je bewust van je omgeving en ga op zoek naar andermans behoeften. Misschien is dat ene plekje aan tafel wel fijn voor die man die in zijn dagboek aan het schrijven is en kun jij je boekje gaan lezen op de bank? Die laatste deken is wellicht beter op z’n plaats bij die mevrouw naast je die het zo koud heeft omdat jij wel thermo kleding bij hebt?

De 100e Snurk Symphonie van de Pelgrim

Snurk jij? Er zijn dingen die je kan doen om het snurken te verminderen. Joyce sleept bijvoorbeeld op Camino een mobiel CPAP apparaat mee omdat ze snurkt vanwege slaapapneu.  Als je het allemaal al geprobeerd hebt zonder succes dan ben je een van die hopeloze gevallen. Of misschien niet?
Je zou kunnen overwegen om in andere soorten accommodaties te overnachten, hoewel dat uiteraard ook gevolgen heeft voor je kosten. Je zou ook kunnen vragen aan de gastheer of ze toevallig aparte kamers hebben voor snurkers.  Of je dan goed zal slapen  met allemaal medesnurkers is de vraag maar je zou ook het geluk kunnen hebben dat je een slaapkamer helemaal voor jou alleen krijgt :-). Karma?
Thuis is het wellicht je partner die je even op je schouder tikt om het op te laten houden. Laat de pelgrims naast je even weten dat je snurkt en dat zij ook best even op je schouder mogen tikken. Wees in ieder geval niet boos op ze: een chronisch tekort aan slaap haalt meestal niet het allermooiste in een mens naar boven. Vergeef het ze en trakteer ze op een kopje koffie. Aan de andere kant…

Als je niet snurkt: accepteer de mensen die wel snurken. Ze kunnen er niet veel aan doen en vaak hebben ze er zelf ook veel last van. Dat is nu eenmaal de realiteit. Gebruik oordoppen. Er zijn oordoppen met een filtertje die specifiek snurkgeluiden tegen houden (laag-frequent) en juist andere geluiden zoals je wekker alarm doorlaten (en die heb je uiteraard op het laagste volume staan en idealiter zelfs op trillen). Ook jij kan af en toe een privé-kamer boeken om een herstellende nachtrust te krijgen ;-).

Blaren, blaren, blaren

De verzorging van je blaren is (voor sommigen) een dagelijks ritueel op de Camino. Er zijn pelgrims die een voorkeur hebben voor betadine (of andere kleurvolle desinfecterende middelen). Gebruik alleen je eigen persoonlijke middelen om je blaren te behandelen. Niet alleen vanwege de hygiëne maar ook omdat betadine vlekken bijna niet uit een handdoek of beddengoed te krijgen zijn. Erg vervelend voor de herberg (reinigen/vervangen) en niet erg fris ogend voor de pelgrim die na jou komt. Leave no trace: noch in de natuur, noch in de herberg.
En als we het toch over blaren hebben, met name over ontstoken blaren: doe dat even ergens waar je alleen bent. Het is geen fris gezicht en het ruikt meestal ook niet erg aangenaam.

Bedbeestjes

Er zijn mensen die gewapend met allerlei sprays preventief te werk gaan. Niks mis mee. Maar doe dat thuis (impregneren) of zodra je in de herberg bent en met het raam open. Doe het in ieder geval niet elke avond in de herberg vlak voor je naar bed gaat. De meeste herbergen behandelen de ruimtes ook elke dag. Je weet maar nooit wat voor moordende mix je maakt, bovendien is het niet sociaal om zoiets toxisch te doen waar andere mensen ook gaan slapen (of al liggen te slapen!).

Is dat het?
Ja, de meeste frustraties ben ik wel kwijt ja, hahaha! Maar ik heb nog een hele algemene. Bedankt voor je geduld en tijd… lees nog even mee:

Ik zou veel voorbeelden kunnen geven die eigenlijk allemaal onder de noemer ‘Communicatie’ vallen en 1 zin zou kunnen volstaan: Wees respectvol in al je verbale en non-verbale communicatie en probeer niet te oordelen.

Maar dat oordelen… tsjonge dat vinden we lastig hoor… Iedereen vindt het heel logisch maar toch trappen we er weer keer op keer in. Dus sluiten we deze serie Camino Etiquette af met 5 hele specifieke situaties waarin je het oordelen gaat tegenkomen op de Camino of tijdens de voorbereiding daarop. Heel specifiek en heel direct, zoals bij mij gebruikelijk is…

1. Oordeel niet. Die pelgrim die zijn/haar rugzak laat vervoeren heeft een goede reden om dat te doen. Die reden kan al zo simpel zijn als ‘ik heb besloten om de Camino op mijn manier te doen en ik kan er zo veel meer van genieten dan met een zware rugzak’. Als dat een goede reden voor die persoon is, dan is dat dus een reden die je dient te respecteren. Dat jij dat niet zou doen en de reden daarvoor is niet zijn/haar probleem.  Wat iemand namelijk wel of niet doet definieert jouw prestatie namelijk absoluut niet (eentje om over na te denken).
2. Oordeel niet. Sommige mensen hebben een etappe van minstens 30 km nodig om het gevoel te hebben dat ze een prestatie hebben geleverd. Sommige mensen hebben precies hetzelfde gevoel bij 10 km. Mensen, de afstand maakt echt geen bal uit. Wat belangrijk is, is wat het voor jouw gevoel doet. Deel dat gevoel met elkaar want het is echt precies hetzelfde! Een steeds terugkerende vraag op de Camino is ‘Hoeveel kilometers heb je vandaag er op zitten’, of iets of wat vermomd:  ‘Waar ben je gestart vandaag’? Als je dat aan iemand vraagt, vertel eens erbij waarom je het vraagt. Ik heb zoveel mensen laagdunkend horen antwoorden op dit soort vragen (ik heb dat zelf ook vaak gedaan, dus ik spreek uit ervaring :0). Het is eigenlijk een belediging voor de Camino geest. Dit soort antwoorden: ‘ik heb maar 25 gelopen want ik had last van mijn knieblessure’; ‘ik heb vandaag maar kort gelopen want ik heb er gisteren 40 gedaan’. Besef dat je zelf blijkbaar al oordeelt in je antwoord. Waar ben je bang voor? Dat de ander je niet goed genoeg vindt? Stop die excuses lekker weg, je hoeft je helemaal nergens voor te schamen. Ben je een langzame loper zoals ik? Probeer deze dan eens als antwoord: ik heb 6 uur gelopen en heb er elke minuut van genoten…
3. Oordeel niet: je startpunt definieert je niet en het startpunt van een ander nog minder. Het zijn vaak zaken als afstand, tijd, geld en persoonlijke redenen die bepalen waar iemand start. Zo zijn wij onze eerste Camino gestart in Baiona (Camino Portugues) omdat mijn oma daar geboren is. Op een van onze latere Caminos zijn we gestart in León op de Camino Francés omdat mijn vader daar geboren is en in dat jaar overleden is. Nee, niet vanuit huis en ook niet vanaf Saint-Jean-Pied-de-Port. Dus?
4. Als je denkt dat je een van die zeldzame mensen bent die nooit oordeelt. Petje af, maar blijf bij de les en blijf er bewust mee bezig. Het zit er zo van nature in om situaties en mensen te labelen. Om te overleven hebben we dat ook nodig: goed inschatten van situaties: goed/slecht; gevaarlijk/ongevaarlijk; ik ben zwakker of die ander is zwakker. Het leven tegenwoordig is niet zo gevaarlijk maar ons oer-brein blijft dat toch gewoon maar doen… : hoor ik er bij/of niet; presteer ik beter/of niet; ben ik de beste/of niet; de patronen waarmee we zijn opgevoed doen het overgrote deel… doorbreek ze! Start nu al met het oefenen. De Camino is daar overigens een hele goede praktijkles in… maar het examen is daarna thuis… de rest van ons leven mogen we zelfs gratis en met enige regelmaat op herexamen;-). Oefen: wat denk ik nu? Waarom denk ik dat? Waarom reageerde ik zo? Hoe zou ik de volgende keer anders kunnen reageren?
5. Heb jij vaak een oordeel? Je weet wel, zo iemand die ergens op een forum een vraag maar half leest (niet luistert?), daarnaast alles betrekt op zichzelf in het antwoord (hun realiteit is de enige realiteit), en dan ook nog eens iemand expliciet al labelt in het antwoord zonder ook maar iets van aandacht te schenken aan de initiële hulpvraag van de ander.
   Waarom doet zo iemand dat nou? Ga nou eens even na: dat oordeel wat je uitspreekt dat is (hand in het vuur): 9 van de 10 keer de mening van een ander die je geadopteerd hebt. Je ouders, je vrienden, je medepelgrims, je vereniging, je club, je politieke partij, je kerk, etc. Je hebt het dus niet zelf verzonnen, tot zover dus je ‘eigen mening’ waar we ze trots op zijn. Bovendien is het in 99% van de gevallen een uitspraak die als doel heeft JOU te definiëren en helemaal NIETS bijdraagt aan de vraagsteller. Fictief voorbeeldje die je niet vreemd in de oren zal klinken als je lid bent van een forum : ‘Kan ik mijn rugzak laten vervoeren op de Camino Portugues’? Een fictief antwoord: “Ik heb de hele Camino vanaf Saint-Jean-Pied-de-Port gelopen met rugzak en zou niet anders hebben gewild als echte pelgrim”… De vraagsteller is niet geholpen, heeft niet gevraagd om jouw ervaring, en voelt zich gelabeld als ‘niet echte pelgrim’. Topactie! Gelukkig weet nu iedereen weer wat een echte pelgrim is en dat jij er een bent (not). Ga nog maar een keer de Camino lopen…hup, op herexamen jij hihihi.

Heb de controle over je eigen gedachten. Vrijheid van meningsuiting is een groot goed in onze samenleving, klopt. Maar dat betekent niet dat elke mening geuit MOET worden. Doe de Camino op jouw manier. Leef je leven op  jouw manier. Laat anderen in hun waarde en zorg dat je, hoe dan ook, met volle teugen geniet! Dan ben je in ieder geval al op het juiste pad. We volgen allemaal dezelfde gele pijlen ;-).

Wij wensen je een liefdevolle en daarmee respectvolle Buen Camino!

Joyce, Luisa & Paio