Commerciedraadje
Op Facebook heb je ontzettend veel groepen waar pelgrims elkaar helpen met o.a. de voorbereidingen van de tocht. Een in mijn ogen belangrijke groep voor Nederlanders is die van het Nederlands Genootschap van Sint Jacob. Dit is een besloten groep en als je nog geen toegang hebt tot die groep kun je die gewoon aanvragen.
Nu poste daar onlangs iemand een bericht die mij een zucht van verlichting deed slaken. Ik geef meestal niet ongevraagd mijn mening, tenzij het me zeer dwars zit. In dit geval, was ik blij met de ingang.
Het kopje van het bericht trok meteen mijn aandacht als kleine ondernemer: **** Commerciedraadje! ****
Vervolgens werd er opgeroepen om commercieel getinte berichten in dat draadje te plaatsen aangezien men besefte dat er wellicht behoefte was onder de pelgrims om op de hoogte te zijn van dat soort zaken (zonder het de vrije loop te laten in het gehele forum). Mooi en empathisch initiatief wat mij betreft.
Commercie en Camino gaan niet samen
Uiteraard zijn de meningen verdeeld en ook nu waren er een aantal mensen die de stelling hadden ‘Commercie en Camino gaan niet samen’.
Enkele collega camino-ondernemers hadden daar prachtige en respectvolle (fijn!) antwoorden op waar ik het alleen maar mee eens kan zijn. Sterker nog, het inspireerde mij om dit stuk te schrijven. Vanwege de hoeveelheid tekst, gewoon op mijn eigen website.
Ik ben het namelijk eens met de stelling dat de Camino niet samen gaat met geldklopperij. Maar dat is iets anders dan ‘commercie’. Hoewel ik het er wel mee eens ben, dat er zoveel geldklopperij is, dat het logisch is dat we inmiddels allemaal over één kam worden geschoren. Als kleine ondernemer, die zich uit persoonlijke idealen op de Camino richt, is het een zeer ongelijke strijd die we elke dag weer moeten voeren tegen de ‘grote vissen’ die alle normen en waarden aan hun wandelschoen lijken te lappen.
Als ondernemer weet ik dat ik moet laten zien wie we zijn, wat we doen en vooral waarom we het doen. Tegelijkertijd ben je elke keer op je hoede als je advies geeft in een forum over een bepaald soort uitrusting, omdat iemand je wel eens zou kunnen beschuldigen ‘dat je reclame maakt’, terwijl je juist de uitrusting in je collectie hebt waar je achter staat omdat je het zelf getest hebt onderweg en simpelweg een mede-pelgrim wilt helpen. Je geeft dus het advies en laat een link naar de webshop dan maar weg….terwijl andere reclame je om de oren vliegt omdat reclame maken voor een ander gewoon gedoogd wordt (amazon, bol, ebay, etc).
Ik ben het volledig eens met de visie van enkele van mijn collega’s. Commercie is niet weg te denken uit de Camino. Je slaapplek, je broodje, je avondeten: je zal er voor moeten afrekenen en als de pelgrims er niet waren, was de commercie er niet, en als de commercie zou achterblijven waren de pelgrims er niet. Ik ben tegen overcommercialisering, laat dat duidelijk zijn, maar laten we commercie, over-commercie en met name pure geldklopperij niet met elkaar verwarren. Al in de Codex Calixtinus werd ervoor gewaarschuwd:
“Saint-Jean-de-Sorde. Leaving this country, if you’re on the road to Santiago, you should meet the village of Saint-Jean-de-Sorde. The village is near two rivers, one flowing to the right which the locals call ‘the brook’ and the other on the left which they call ‘the river’. You cannot cross either without a raft. The boatmen are trouble – big trouble. Despite the fact both streams are narrow, they’ll extort money for their services, whether you can afford it or not. If you have a horse, they’ll get angry and forcefully demand four coins. Be careful here. The boat is small, made from a singe tree, not suitable for horses, and you can easily end up in the water. The best option is to take the horse by the bridle and let it swim behind the boat. Whatever you do, don’t get into an overloaded boat, which can suddenly capsize. These boatmen have been known to collect the fares and pile the boat full of pilgrims, so that the boat capsizes and the pilgrims are drowned. Then the evil scoundrels delight in stealing the possessions of the dead”.
Dat soort mensen is er altijd geweest en zal er ook altijd zijn.
Laat ik jullie vertellen wat wij doen, want dat was het oorspronkelijk idee achter het draadje op Facebook tenslotte…
Mensen die ons al kennen zullen beamen dat ze bij ons het Camino gevoel hebben mogen ervaren. Of dat nu tijdens een praatje was, tijdens het kopen van hun uitrusting, of tijdens een van onze begeleide wandelreizen. Als je gelooft dat in deze maatschappij, naast alle grote vissen, er mensen zijn die vanuit hun hart ondernemen, dan wil je me misschien een plezier doen: lees ons persoonlijk verhaal, en vertel me dan pas wat je van mijn ‘commercie’ vindt.
Ik heb een jaar lang aan deze website gewerkt waar zowel in het Engels als in het Nederlands op een overzichtelijke manier informatie wordt gegeven over de Camino. Daarnaast zijn we een webshop gaan inrichten waar pelgrims hun uitrusting kunnen aanschaffen tegen een zeer goede prijs/kwaliteit verhouding. Tot nu toe is elke pelgrim die bij ons is geweest uitermate tevreden over hoe wij mensen helpen. Wij ‘smeren’ namelijk niets aan. Sterker nog, het komt vaak voor dat we een bepaald artikel juist afraden. Gewoon omdat we eerlijk zijn over wat je onder bepaalde omstandigheden/type Camino wel of niet nodig hebt.
Normen en waarden zijn belangrijker dan omzet
Een aantal voorbeelden: wij bieden de Sint Jacobsschelp met kruis van Santiago aan. Die komt niet in bakken aangevoerd uit lagelonenlanden. Die kopen wij van een lokale familie uit Santiago die het moeilijk heeft om rond te komen. Wij bieden het Pelgrimspaspoort met 0 cent winst aan – waarbij ik laatst erachter kwam dat elke keer als iemand alleen dat paspoort koopt en met iDeal betaalt, ik er 30 cent op toe leg… ach ja… Wij hebben niet de goedkoopste spullen, daar steun je vooral lagelonenlanden mee terwijl je geen kwaliteit levert, maar we hebben ook niet de duurste spullen, want dat is helemaal niet nodig op de Camino.
Ik heb een workshop te koop voor 39,95 om over de Camino te leren. Die staat er voor de PR en de vindbaarheid in Google – dat mag je best weten. Ik geef diezelfde informatie eigenlijk altijd gewoon weg onder het genot van een wijntje en een tapa (die me ook geld en tijd kosten). Ik zou zoals veel ondernemers doen, kunnen zeggen ‘tot hier geef ik je info, als je meer info wilt moet je betalen’. Dus niet, want ik moet wel het Camino gevoel blijven voelen – dat is voor ons het allerbelangrijkste, anders heeft het allemaal geen zin meer.
Mensen bellen ons, dat ze willen gaan, maar eigenlijk niet zo goed durven. Dan zeg ik: dat is normaal. Ga er eerst eens over lezen, ga bij het Genootschap langs, kom een keer bij ons op de koffie dan zal ik proberen die angst bij je weg te halen door je te informeren. Maar het kleine percentage mensen die begeleiding nodig heeft om allerlei persoonlijke redenen kunnen bij ons terecht voor een begeleide wandeltocht, waarbij ook wij proberen de mensen onder te brengen in privé-albergues die gerund worden door families die het niet makkelijk hebben.
Mijn ouders komen uit Galicia, beide uit arme gezinnen. Zij gingen hun Camino avontuur aan door op weg te gaan naar Nederland. Ik ben hier geboren en heb de vruchten kunnen plukken van hun opoffering. Een goede studie, een goede baan, een eigen huis. Mijn partner komt ook uit een arbeidersgezin waar hard werken voor relatief weinig geld de norm was. Normen, waarden en alles samen met anderen delen en anderen helpen voerde in beide gezinnen de boventoon. Daarmee hebben wij nooit van hun kunnen leren wat materialisme is. Dat was na het massaontslag, waar ik mee te maken kreeg in 2014, wel handig: ach, als we het zo slecht gaan krijgen dat we het huis moeten verkopen dan is dat niet het einde van de wereld. In het ergste geval gaan we appels verkopen terwijl we de Camino doen…: commercie?
Mijn vader was een kleine ondernemer in Galicia, maar eerlijkheid bracht hem, op de lange termijn, trouwe klanten. Ik hoop in zijn voetstappen te kunnen treden.
Als je een warme slaper bent en in de zomer de Camino gaat doen, dan verkoop ik je geen slaapzak. Als je zweert bij een bed en nooit op de vloer van een klooster zal slapen, dan krijg je van mij geen slaapmatje mee. Als je in de zomer in Galicia gaat lopen dan smeer ik je geen rugzak poncho aan. Elk product hebben wij nagewogen. Want fabrikanten nemen het blijkbaar niet zo nauw met het gewicht waar zij mee adverteren. De Camino Buff die wij verkopen is leuk, mooi en praktisch: maar niet noodzakelijk. Ik ga je niet vals overtuigen dat de Camino gevaarlijk is of dat je het zonder Spaans te kunnen niet gaat redden. Want dat zou een leugen zijn. We praten gezellig een paar uur en komen samen achter jouw behoeften. En vaak, ga jij zelfstandig onderweg, na het wel of niet hebben gekocht van een pelgrimspaspoort en wat zaken voor in je rugzak. Ja, een grote tijdsinvestering, maar wél gezellig én zoals het hoort.
Ik blijf mezelf recht in de spiegel aankijken en hoop dat mensen in forums ooit het verschil gaan zien tussen de geldkloppers en de kleine ondernemer die z’n hart boven z’n portemonnee stelt.
Ultreia!
